We wsi Szlachtowa, wzmiankowanej w 1391 roku, około 1542 roku erygowano greckokatolicką parafię Matki Bożej Pokrownej, fundacji Jordana z Zakliczyna. Cerkiew z XVII wieku przypominała kościół zachodniołemkowski, miała kształt wydłużonego prostokąta i dwuspadowy dach z wieżyczką na sygnaturkę. Rozebrano ją około 1905 roku. Nową wybudowano w latach 1895–1920, według projektu Jana Grabowskiego i Podoleckiego. W 1907 roku w czasie budowy, zawaliła się jej środkowa kopuła. Dzwony z 1694 roku, odlane przez Franciszka Ostrowskiego, wojsko zarekwirowało w czasie pierwszej wojny światowej. Świątynia służyła Łemkom do wysiedlenia w ramach Akcji Wisła w latach 1947–1950. Po przejęciu jej przez katolików, w 1951 roku erygowano parafię rzymskokatolicką.

To budowla murowana na planie krzyża greckiego, wzniesiona w niezwykłym na tym terenie eklektycznym stylu rosyjskiej architektury cerkiewnej z przełomu XIX i XX wieku. Cerkiew zbudowana z piaskowcowych ciosów składa się z okazałej nawy główną oraz dwóch niższych naw bocznych, z ośmiobocznymi wieżami nad kruchtą i prezbiterium oraz wyższą środkową, na skrzyżowaniu transeptu i nawy głównej. Kryjące wieże trzy blaszane kopuły, zwieńczone łacińskimi krzyżami wspartymi na półksiężycach, nadają świątyni bizantyjski charakter. Boczne nawy kryją dachy namiotowe. Zewnętrzne, otynkowane ściany zdobią konsole pod okapami i fragmenty nieotynkowanego kamienia oraz mozaika Dobrego Pasterza, projektu księdza Leopolda Bandurskiego.

Nad głównym wejściem znajduje się chór muzyczny. Przedsionek odgradza drewniana boazeria z barwnymi witrażami. Wnętrze zdobią polichromie i freski z 1919 roku, z postaciami świętych Pawła, Barbary i Katarzyny Aleksandryjskiej. Ze starszej świątyni pochodzi ambona z XVIII wieku, z postaciami Ewangelistów w stylu chłopskiego baroku. Są też obrazy i dwa rokokowe ołtarze boczne z XIX wieku. Pozostałe zabytkowe wyposażenie, w tym ewangeliarz z 1546 roku oraz obrazy i rzeźby, przeniesiono do Muzeum Diecezjalnego w Przemyślu. Prezbiterium od nawy głównej oddziela monumentalny ikonostas z 1927 roku zgodny z kanonami szkoły lwowskiej. Są w nim niespotykane ikony namalowane na płótnie, z realistycznymi postaciami w polskich ubiorach, z twarzami o lokalnych rysach. Za carskimi wrotami znajduje się ołtarz główny w formie konfesji z XIX wieku, tworzącej baldachim nad tabernakulum w kształcie świątyni z Nowej Jerozolimy. Za nim umieszczono obraz Matki Bożej Częstochowskiej z 1976 roku, dzieło księdza Leopolda Bandurskiego. Przed ikonostasem stoi ołtarz z 1979 roku.

Obok kościoła znajduje się kamienna dzwonnica w stylu bizantyjskim z 1922 roku, z sygnaturką w apsydzie u szczytu, wbudowana w ogrodzenie placu przykościelnego. Ma kształt potrójnej arkady, w pierwszej wisi dzwon z 1957 roku, w środkowej znajduje się kapliczka z figurką Matki Bożej, dzieło Leopolda Bandurskiego, trzecia arkada jest pusta.