To jedna z najciekawszych podziemnych atrakcji w Tatrach. Na dodatek owiana legendami. Jaskinia znana od dawna góralom, górnikom i poszukiwaczom skarbów, jest udostępniona turystom, ale trzeba mieć własne latarki, bo nie jest oświetlona. Jeśli się tam wybierzecie, musicie liczyć się z tym, że niektóre odcinki trzeba pokonać niemal na kolanach. Czasami bywa tam mokro i wilgotno, a splątane korytarze mogą zmylić zwiedzającego. Stąd też nazwa jaskini. Długość jej korytarzy wynosi około 1300 metrów, są one rozwinięte na jednym poziomie, miejscami ciasne z kałużami na dnie. Zimą tworzą się w niej nacieki lodowe. Jak wskazuje nazwa jaskini – łatwo w niej zabłądzić, w związku z czym nie należy eksplorować jej w pojedynkę. Jaskinia została zbadana i opisana w 1885 roku przez Jana Gwalberta Pawlikowskiego, który nadał jej nazwę.