Początkowo był to fort ziemno-drewniany. Natomiast w latach w 1881–1886 nastąpiła całkowita przebudowa Fortu Krzesławice na murowany fort artyleryjski. W lecie 1914 roku fort osiągnął już pełną gotowość bojową. W listopadzie 1914 roku, gdy armia rosyjska zbliżała się do Krakowa od strony północno-wschodniej, z obiektu tego ostrzeliwano przedpole twierdzy na kierunku tak zwanego Traktu Proszowickiego wraz z prowadzącą wzdłuż niego linią kolejową do Kocmyrzowa.

Budowla miała kształt pięcioboku. Główny element obrony to wał ziemny osłaniający odkryte stanowiska dla dział, poprzedzony suchą fosą. Fosa pierwotnie broniona była trzema kaponierami oraz otaczającym wał murem. Główną siłę ognia Fortu Krzesławice tworzyły armaty kalibru 12 i 15 centymetrów.

W okresie międzywojennym w forcie zainstalowano maszt radiostacji wojskowej umieszczonej w sąsiednim Forcie Dłubnia. Dysponował nią polski kontrwywiad, a zebrane informacje posłużyły między innymi do rozszyfrowania „Enigmy”.

W latach 1939–1941 w fosie fortu hitlerowcy rozstrzeliwali i grzebali więźniów z krakowskich więzień przy ulicy Montelupich oraz Świętego Michała. Z 29 masowych grobów po wojnie ekshumowano 440 zwłok, z czego 104 zidentyfikowano. Ofiary pochowano w mogile przy forcie, w miejscu, gdzie obecnie znajduje się pomnik ku ich pamięci.

Dziś w forcie znajduje się Młodzieżowy Dom Kultury.