To kameralny, zadrzewiony cmentarz, pełen barokowych, klasycystycznych i neogotyckich nagrobków oraz kaplic, a także historyzujących pomników z przełomu XIX i XX wieku. To też nekropolia narodowa z najświętszym od 100 lat miejscem wielu pokoleń tarnowian – Campo Santo, czyli Kwaterą Powstańczą. Spoczywają w niej polegli powstańcy styczniowi i uczestnicy innych powstań narodowych, ofiary rzezi galicyjskiej, legioniści i żołnierze obu wojen światowych oraz Armii Krajowej. W 1966 roku postawiono pomnik Ofiar Wojny i Faszyzmu.

Cmentarz założono na przedmieściu Zabłocie w 1790 roku, po nakazie zamknięcia cmentarzy na terenie miast, wydanego przez władze austriackie. W 1836 roku obok otwarto cmentarz ewangelicki, na którym zachowały się groby protestantów z niemieckimi napisami. Oba cmentarze połączono 1872 roku. Dziś jest to cmentarz komunalny, zajmujący wydłużony prostokąt między ulicą Tuchowską a potokiem Wątok, otoczony zwieńczonym faliście murem projektu Franciszka von Grottgera. Brama główna znajduje się przy ulicy Narutowicza. W najstarszym barokowym nagrobku z 1795 roku, pochowana jest księżna Anna Maria z Lubomirskich Radziwiłłowa, żona księcia Karola Radziwiłła. Na cmentarzu pochowano około 80 000 osób. Ochroną objęto około 2000 obiektów, z których około 600 wymaga konserwacji.

Kaplica św. Józefa

Barokowo klasycystyczna kaplica zbudowana dla zmarłej w 1805 roku żony Ignacego Radzikowskiego, komisarza dóbr Sanguszków. Jest też nazywana kaplicą Radzikowskich. Obecnie pełni rolę kaplicy przedpogrzebowej.

Kaplica książąt Sanguszków

Neoromańska kaplica rodowa ostatnich właścicieli Tarnowa. Zbudowana w roku 1870 dla zmarłego Władysława Hieronima Sanguszki. Zaprojektowana przez Michała Zajączkowskiego. Pomniki nagrobne i marmurowy ołtarz w kaplicy są dziełem Antoniego Madeyskiego.