Puszcza Dulowska
Puszcza Dulowska jest pozostałością prastarej puszczy obejmującej tereny pomiędzy rzeką Przemszą, a Krakowem. Leży ona w granicach Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego. Zajmuje znaczną część Rowu Krzeszowickiego, części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, a od południa ogranicza ją Garb Tenczyński.
Rów Krzeszowicki powstał w trzeciorzędzie jako efekt trwających wówczas na południu Polski ruchów górotwórczych. Jednolity dotychczas masyw o charakterze płaskowyżu zapadł się miejscami o prawie 500 m. Dno rowu zapełniły czwartorzędowe piaski i gliny, czyniąc podłoże trudno przepuszczalnym dla wód. Dzięki temu tereny te zawsze były podmokłe, a zasilają je między innymi wody spływające niewielkimi strumykami z okolicznych wzgórz. Tu ma swój obszar źródłowy rzeka Chechło, stanowiąca w świetle najnowszych ustaleń granicę pomiędzy Wyżyną Śląską a Wyżyną Krakowsko-Częstochowską. Zachodnią granicę Rowu Krzeszowickiego stanowi potok Pstrużnik.
Puszczę Dulowską dzieli na dwie części rzeka Chechło. Część północna jest sucha i piaszczysta, dlatego dominuje tu bór sosnowo-świerkowy. Południowa część jest wilgotna, występują tu podmokłe lasy łęgowe z olszami czarnymi i torfowiska. Zbiorowiska roślinne są bogate i różnorodne. Samych gatunków chronionych jest tutaj ponad 50, na przykład skrzyp olbrzymi, wawrzynek wilczełyko, mieczyk dachówkowaty, czy goryczka wąskolistna. Fauna puszczy również jest bogata. Od lat 60. XX wieku żyje tu stado łosi. W południowej części można spotkać liczną rodzinę bobrów. Kto jest uważny i nie hałasuje może spotkać stado jeleni, saren lub dzików. Spośród ptactwa żyją tu czajki, derkacze, krogulce, myszołowy, i jastrzębie gołębiarze, natomiast w siedliskach wodnych traszki górskie i minogi strumieniowe.
Puszcza Dulowska to idealne miejsce na oddech i bezpośredni kontakt z przyrodą. Miejsce dla rowerzystów, rodzin z dziećmi i wózkami, a także koneserów rzadkich gatunków fauny i flory. Warto skorzystać z ścieżki przyrodniczo-leśnej w Leśnictwie Dulowa, oznaczonych szlaków turystycznych we wschodniej części lasu oraz samodzielnie eksplorować leśne ścieżki.