Parafia nidecka powstała w 1313 roku za panowania Władysława Łokietka, gdy biskupem krakowskim był Jan Muskata, a pierwszym znanym proboszczem w latach 1326–1327 ksiądz Johannes. Obecny kościół, fundacji właściciela wsi Mikołaja Nideckiego, zbudowano przed 1536 lub 1539 rokiem, na miejscu wcześniejszej świątyni. Na przełomie XVI i XVII wieku służył za zbór kalwiński, później ariański, po 1669 roku wrócił do katolików. Podczas II wojny światowej został uszkodzony. Remonty przeprowadzano w 1685, 1706 roku oraz po I wojnie światowej i w latach 1988–1990 i 2020–2023.

To świątynia drewniana konstrukcji zrębowej o ścianach krytych gontem i częściowo oszalowanych, posadowiona na wysokim, kamiennym podmurowaniu. Składa się z prostokątnej nawy i węższego prezbiterium zamkniętego trójbocznie z późniejszą zakrystią. Wieża konstrukcji słupowej z 1617 lub 1663 roku ma nadwieszoną izbicę i namiotowy hełm. Kościół otaczają niskie soboty z XVII wieku wsparte na słupach. Nawę i prezbiterium kryje wspólny, stromy wielopołaciowy dach gontowy. We wnętrzu zachowały się gotyckie detale ciesielskie. Najstarsza jest chrzcielnica z XVI wieku. Wyposażenie jest głównie barokowe to: ołtarze główny i boczne, krucyfiks na belce tęczowej i chór muzyczny. Ściany i stropy pokrywają późnoklasycystyczne polichromie architektoniczno-iluzjonistyczne z 1877 roku, dzieła malarza Jana Imitowskiego, oraz za lewym ołtarzem bocznym fragmenty z XVII wieku. Portale wejściowe mają nadproża w kształcie tak zwanych oślich grzbietów.

Świątynia znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.