Jeden z pierwszych seryjnych uzbrojonych samolotów niemieckich I wojny światowej.

Niemiecki Albatros C.I był dwumiejscowym, całkowicie drewnianym samolotem wywiadowczym (rozpoznawczym) w układzie dwupłata. Powstał jako konstrukcja inż. Roberta Thelena w wyniku rozwinięcia koncepcji dwumiejscowego dwupłatowca Albatros DD, opracowanego tuż przed wybuchem I wojny światowej przez inż. Ernsta Heinkla. Według niemieckiej nomenklatury, opracowanej wiosną 1915 roku, kategoria „C” oznaczała dwumiejscowy, uzbrojony dwupłatowiec, przeznaczony głównie do rozpoznania, współpracy z artylerią, z możliwością atakowania celów naziemnych. Na samolotach tej kategorii zaczęto również instalować aparaturę radiową.

Samoloty Albatros C.I były produkowane w latach 1915–1916 w zakładach Albatros Flugzeug Werke, BFW (Bay), LFG, MFW, Merkur Flugzeugbau. Jeden egzemplarz został zbudowany w zakładach Ostdeutsche Albatros Werke w Schneidemühl (obecnie Piła). Produkcję przerwano jednak na rzecz nowocześniejszej wersji C.III.

Lotnictwo polskie użytkowało 49 płatowców Albatros C.I. Większość z nich stanowiły maszyny przejęte przez Polaków w Wielkopolsce, kilka zdobyto na terenach Kongresówki i Małopolski. Ze względu na niskie osiągi zakwalifikowano je jako płatowce dla szkół lotniczych. W trakcie działań wojennych lat 1919–1920 wykorzystywano je do lotów bojowych. Po zakończeniu wojny służyły w szkołach w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Bydgoszczy, Toruniu i Grudziądzu. W Wojskowej Szkole Pilotażu w Grudziądzu ostatni Albatros C.I latał jeszcze w 1922 roku.

Eksponowany Albatros C.I, o numerze 197/15. pochodzi z trzeciej partii dostaw z roku 1915. Jak dowiodły badania reliktów kamuflażu restaurowanego kadłuba, samolot ten służył w Oficerskim Oddziale Szkolnym Radiooperatorów Lotniczych w Warszawie (okupowanej przez Niemców w latach 1915–1918), później zaś w szkole lotniczej Neuruppin. W warsztatach Muzeum odrestaurowano zniszczony kadłub, zespół napędowy i podwozie (odtworzono repliki tzw. „kół warsztatowych”, używanych podczas manewrów na ziemi dla oszczędności gumy, będącej w Niemczech w latach 1914–1918 surowcem strategicznym). 

Dane techniczne: