Urodziła się w 1234 roku jako trzecia córka króla Węgier Beli IV z dynastii Arpadów. O dzieciństwie Kingi nie wiemy nic poza tym, że do piątego roku życia przebywała na dworze królewskim prawdopodobnie w Ostrzychomiu. Do Polski Kinga przybyła w roku 1239. Miała wtedy 5 lat i nie mogła jeszcze poślubić Bolesława zwanego Wstydliwym, liczącego zresztą też niewiele, bo lat 13. Dokonano więc tylko ceremonii zaręczyn tej pary dzieci, odkładając zawarcie małżeństwa na blisko dziesięć lat. Zgodnie z obowiązującym w tamtych czasach prawem Kinga mogła wyjść za mąż osiągnąwszy 12. rok życia. Kiedy doszło do zawarcia małżeństwa, Bolesław był już dziedzicem najważniejszej dzielnicy Polski, czyli tronu krakowskiego. Jako małżonka Bolesława Kinga została więc księżną krakowsko-sandomierską. Nastoletnia Kinga do Polski przywiozła olbrzymi posag oraz sól wydobywaną w jej kraju. Z czasem również w Polsce zajęto się jej wydobyciem (w Bochni i Wieliczce). Kinga wpłynęła na rozwój wydobycia soli. Razem z nią do kraju przyjechali węgierscy górnicy, którzy przyuczyli Polaków do wydobycia soli w kopalniach. Ten cenny skarb przyczynił się do rozwoju i bogactwa Polski. Ponadto część posagu ofiarowała, aby pomóc w odbudowie kraju zniszczonego przez najazdy Tatarów. Bolesław oddał jej w zamian w wieczyste posiadanie Ziemię Sądecką. Po śmierci męża (7 grudnia 1279 roku) Kinga otrzymała propozycję objęcia rządów. Odmówiła jednak i wstąpiła do zakonu klarysek w Starym Sączu, który wspomagała, przyczyniając się do jego rozbudowy i rozwoju Starego Sącza. Zmarła w starosądeckim klasztorze 24 lipca 1292 roku w opinii świętości. Została beatyfikowana w 1690 roku. Kanonizacji Kingi dokonał Jan Paweł II w Starym Sączu 16 czerwca 1999 roku, podczas swojej przedostatniej pielgrzymki do Polski. W 1715 roku błogosławioną Kingę ogłoszono patronką Królestwa Polskiego i Litwy. W 2007 roku została ustanowiona patronką polskich samorządowców. Wspomnienie świętej Kingi Kościół obchodzi 24 lipca. W ikonografii przedstawiana jest w stroju klaryski lub księżnej, w ręku trzyma makietę klasztoru ze Starego Sącza, czasami bryłę soli z pierścieniem w środku.