Jabłka łąckie

czerwone jabłka łąckie wiszące na drzewie
Łąckie sadownictwo ma wieloletnią tradycję. Jak wynika z przekazów historycznych uprawa owoców znana była już w XII wieku. Suszone jabłka spławiano Dunajcem do Wisły i dalej do Gdańska, skąd były transportowane drogą wodną do innych krajów Europy.
Wyrazisty smak i zapach jabłka łąckie zawdzięczają mikroklimatowi Kotliny Łąckiej. Większość owoców uzyskiwanych w rejonie Łącka cechuje się wyjątkową soczystością, aromatem i jędrnością miąższu. Kształt owoców zależy od poszczególnej odmiany. Ich rumieniec jest wyraźnie mocniejszy od jabłek pochodzących z innego regionu. Większość sadów znajduje się na stokach o nachyleniu około 15 stopni, co stwarza najkorzystniejsze rozłożenie rocznych temperatur i odprowadzaniu nadmiaru wody. Wedle miejscowej legendy rozwój sadownictwa jest zasługą dwóch proboszczów. Pierwszy z nich wymagał od narzeczonych składających na zapowiedzi zapewnienia o posadzeniu co najmniej dziesięciu nowych szczepów owocowych. Natomiast drugi nakazywał swym parafianom, by zamiast klepania zdrowasiek, w ramach pokuty po spowiedzi za każdy grzech ciężki zadośćuczynili, sadząc jedną jabłonkę. Widać grzeszników było co niemiara, bowiem w Łącku kwitnie co roku kilkaset tysięcy drzewek, głównie jabłoni i śliw. W 2010 roku jabłka łąckie otrzymały unijny certyfikat produktu chronionego. Można je uprawiać na obszarze gmin: Łącko, Podegrodzie i Stary Sącz w powiecie nowosądeckim oraz gminy Łukowica w powiecie limanowskim.

Multimedia


Baner - wydarzenia.jpg

Powiązane treści